Schronisko Przechodnie w Żytniej Skale
50°11′10″N 19°48′07″E/50,186139 19,801889.jpg) Jeden z otworów | |
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
17,2 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
443 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku NW (2) |
| Data odkrycia |
znane od dawna |
| Kod |
J.Olk.I-04.95 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Wielka Wieś  | |
| 50°11′10″N 19°48′07″E/50,186139 19,801889
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko Przechodnie w Żytniej Skale, Jaskinia Przechodnia w Żytniej Skale – schronisko w Żytniej Skale we wsi Bębło w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[1]. Znajduje się na Wyżynie Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].
Opis schroniska
[edytuj | edytuj kod]Schronisko znajduje się w północno-zachodniej ścianie Skały Żytniej, na jej wschodnim krańcu. Ma dwa duże otwory o ekspozycji północno-zachodniej. Powstało na skrzyżowaniu dwóch szczelinowych pęknięć skały, które następnie zostały rozmyte w wyniku procesów krasowych i utworzyły dwa przecinające się korytarze o ostrołukowym sklepieniu. Korytarz biegnący w kierunku południowo-wschodnim przechodzi w ślepą szczelinę. W stropie na skrzyżowaniu korytarzy znajduje się kilkumetrowej wysokości komin. Brak nacieków jaskiniowych, na ścianach są jedynie słabo widoczne rozmycia krasowe i czarne naloty. Namulisko jest głównie gliniaste, z domieszką próchnicy i kamieni[1].
Schronisko jest przewiewne, suche i oświetlone prawie na całej długości. Na ścianach i stropie w lepiej oświetlonych miejscach w pobliżu otworów rozwijają się glony[1].
Historia badań i dokumentacji
[edytuj | edytuj kod]Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy jego krótki opis podał S.J. Czarnowski w 1899 r.[3] W 1951 r. krótki opis i plan podał Kazimierz Kowalski. Podał też, że namulisko było nienaruszone. W 1967 r. przeprowadził badania osadów[4]. W 1982 r. interdyscyplinarne badania osadów w schroniskach Skały Żytniej prowadziła T. Madeyska[1]. W 2015 r. N. Sznobert pomierzył jaskinię i sporządził nowy jej plan[1].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Jaskinie i schroniska Skały Żytniej
[edytuj | edytuj kod]W Skale Żytniej znajduje się blisko siebie 6 schronisk i dwie jaskinie:
- Jaskinia pod Agrestem,
- Jaskinia w Żytniej Skale Górna (długość 13 m),
- Schronisko Dolne w Żytniej Skale (długość 10,5 m),
- Schronisko Małe w Żytniej Skale (Jaskinia Mała) – pierwsze od zachodniej strony,
- Schronisko nad Dolnym w Żytniej Skale (długość 4,7 m),
- Schronisko Przechodnie w Żytniej Skale (Jaskinia Przechodnia). Ma długość kilkunastu metrów, wysokość pozwalającą na swobodne przejście i dwa otwory; jeden główny i drugi, boczny i mniejszy. Otwory te połączone są z sobą niskim tunelem,
- Schronisko Wysokie w Żytniej Skale (Jaskinia Wysoka), z dużą komorą o wysokim sklepieniu i wielkim głazem w otworze wejściowym,
- Schronisko za Stodołą w Żytniej Skale (długość 6,50 m)[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Adam Polonius, Norbert Sznober, Schronisko Przechodnie w Żytniej Skale, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-04-14].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ S.J. Czarnowski, Jaskinie okolic Ojcowa pod względem topograficznym, Światowit 1, 1899, s. 1–13.
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
- ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2018-09-29].